تحلیل رابطه بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان: مطالعه ای مروری

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان یکی از مهم ترین اهداف نظام های آموزشی است و دستیابی به آن مستلزم شناخت عوامل موثر بر یادگیری است. یکی از این عوامل، سبک های یادگیری است که نحوه دریافت، پردازش و نگهداری اطلاعات توسط دانش آموزان را تعیین می کند و تاثیر قابل توجهی بر کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی دارد. اهمیت این موضوع در محیط های آموزشی متنوع، به ویژه در دوره ابتدایی و آموزش مجازی، بیش از پیش احساس می شود، زیرا عدم تطبیق روش های تدریس با سبک یادگیری دانش آموزان می تواند موجب کاهش انگیزه، مشارکت محدود و ضعف در پیشرفت تحصیلی شود. پژوهش حاضر با هدف تحلیل رابطه بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و شناسایی پیامدهای تربیتی و آموزشی این رابطه انجام شد. روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی و کتابخانه ای و مبتنی بر مرور نظام مند منابع علمی معتبر انتخاب شد. داده ها از طریق بررسی مقالات، گزارش های همایش ها و منابع علمی موجود در پایگاه های معتبر مانند سیویلیکا، SID، نورمگز، مگ ایران و گوگل اسکولار جمع آوری و با استفاده از تحلیل محتوای کیفی، طبقه بندی و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تطبیق فعالیت های آموزشی با سبک های یادگیری دانش آموزان، استفاده از فعالیت های چندوجهی و روش های تدریس تعاملی، موجب افزایش مشارکت فعال، تقویت خودتنظیمی و انگیزش یادگیری می شود و در نهایت پیشرفت تحصیلی را بهبود می بخشد. یافته ها تاکید دارند که شناخت سبک های یادگیری و طراحی محیط آموزشی انعطاف پذیر، ابزار موثری برای ارتقای کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، خودتنظیمی ، آموزش موثر