بررسی رابطه بین نگرش معلمان به فناوری و میزان استفاده آنان از ابزارهای دیجیتال در تدریس

با پیشرفت روزافزون فناوری های نوین در حوزه آموزش، نقش معلمان در بهره گیری موثر از ابزارهای دیجیتال به عنوان عامل کلیدی در بهبود کیفیت یاددهی-یادگیری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. نگرش معلمان نسبت به فناوری، تاثیر مستقیم بر میزان استفاده آنان از ابزارهای دیجیتال و نحوه ادغام این فناوری ها در کلاس های درس دارد و می تواند فرصت های یادگیری فعال، خلاقانه و مشارکتی را برای دانش آموزان فراهم کند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین نگرش معلمان به فناوری و میزان استفاده آنان از ابزارهای دیجیتال در تدریس است تا بتوان عوامل موثر بر بهره گیری از فناوری و تاثیر نگرش معلمان بر کیفیت فرآیند یاددهی-یادگیری را شناسایی کرد. پژوهش حاضر از نوع کیفی و توصیفی و با رویکرد کتابخانه ای انجام شد و داده ها از طریق جمع آوری و تحلیل منابع علمی معتبر داخلی و بین المللی از پایگاه های سیویلیکا، SID، نورمگز، مگ ایران و گوگل اسکولار استخراج گردید. تحلیل داده ها به صورت موضوعی و انتقادی انجام شد تا الگوها و روابط بین نگرش معلمان و میزان استفاده از فناوری شناسایی شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که نگرش مثبت معلمان به فناوری با استفاده فعال و مستمر از ابزارهای دیجیتال ارتباط مستقیم دارد و این رابطه تاثیر قابل توجهی بر ایجاد محیط های یادگیری پویا، افزایش مشارکت دانش آموزان، تقویت مهارت های اجتماعی و ارتقای کیفیت یادگیری دارد. پژوهش نشان می دهد که ارتقای نگرش مثبت معلمان و توانمندسازی آنان در بهره گیری از فناوری، نقش اساسی در بهبود فرآیند تدریس و یادگیری در مدارس ابتدایی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

نگرش معلمان ، فناوری آموزشی ، ابزارهای دیجیتال ، تدریس