نقش آموزش و پرورش در توسعه پایدار جوامع انسانی

آموزش ازطریق ارتقاء مهارت ها،رشد توانایی ها و کسب شایستگی های فردی منجر به انباشت سرمایه انسانی هم در فرد و هم در جامعه میشود و دامنه آزادی فرد را به وسیله افزایش توانمندی های او توسعه میدهد. از طرفی توسعه، فرآیند تحول همه جانبه و حرکت به مرحله دیگر، به منظور خلق ظرفیت های جدید و ارتقاء قابلیت ها و توانایی های انسانی، آموزشی و اقتصادی است. تحقق چنین فرآیندی مستلزم تحول جوامع است. به عبارت دیگر، توسعه پایدار و همه جانبه، از بستر نیروی انسانی می گذرد و پیش شرط رخداد و تداوم در توسعه وتحولی، سرمایه گذاری در نیروی انسانی است که به منزله رکن و هسته اصلی و محوری هر جامعه ای می باشد. یکی از شاخص های توسعه پایدار، درونی کردن مفهوم توسعه در میان افراد است. که این مهم بوسیله آموزش محقق می شود.آموزش باعث می شود که افراد در برابر تغییرات نه تنها مقاومت نکنند، بلکه به دلیل داشتن انعطاف پذیری لازم، از آن استقبال هم بنماید. و از آنجائیکه آموزش و پرورش کلید توسعه و نظام آموزشی، گذرگاه رسیدن به دانش می باشد.هدف از پژوهش حاضر بررسی رشد و توسعه در کشورهای گوناگون در گروه توسعه پایدار آن کشور است، این پژوهش از نوع علمی-مروری و همچنین روش جمع آوری اطلاعات به صورت توصیفی و مطالعات کتابخانه ای و با استفاده از پایگاه ها وداده های اطلاعاتی علم نت ،گوگل اسکولار،اس.آی،دی و سیویلیکا مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داده توسعه پایدار و مداوم در هر یک از سطوح اقتصادی،سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و انسانی می باشد که می تواند نقش موثری در توسعه پایدار داشته باشد در واقع آموزش و پرورش به عنوان زیربنایی ترین نهاد در جامعه شرط اصلی و تردید ناپذیر توسعه همه جانبه کشور است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، توسعه پایدار ، جوامع ، هویت ملی ، فرهنگ