موانع و فرصت های لجستیک چند وجهی در بندر امام خمینی

در سال های اخیر، حمل کانتینری به عنوان یکی از موثرترین و استانداردترین روش های جابه جایی کالا در جهان شناخته شده است. ایران نیز با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی و دسترسی به آب های آزاد، ظرفیت های قابل توجهی برای توسعه حمل ونقل کانتینری دارد. بااین حال، وضعیت فعلی این حوزه در کشور با چالش ها و محدودیت های متعددی روبه روست.زیرساخت های حمل کانتینری در ایران عمدتا در بنادر جنوبی کشور مانند بندر شهید رجایی، بندر امام خمینی و بندر بوشهر متمرکز است. این بنادر نقش کلیدی در واردات و صادرات کانتینری دارند، اما به دلیل وجود برخی چالش ها و مشکلات، بهره وری آن ها پایین تر از ظرفیت واقعی است. جمهوری اسلامی ایران در نقطه ای از جهان قرار گرفته است که همواره مورد توجه امپراتوری ها، قدرت های اقتصادی و سیاسی، و شبکه های تجاری بین المللی بوده است. این کشور به دلیل هم مرزی با پانزده کشور و دسترسی به دو دریای مهم یعنی خلیج فارس و دریای خزر، به صورت بالقوه یکی از مهم ترین مراکز ترانزیت کالا در سطح منطقه ای و جهانی است.ایران مرزهای زمینی طولانی با کشورهای همسایه مانند ترکیه، عراق، افغانستان، پاکستان، ترکمنستان و آذربایجان دارد و از طریق آب های جنوبی با بازارهای خلیج فارس، هند، آسیای جنوب شرقی و آفریقا در ارتباط است. همچنین از طریق دریای خزر و راه آهن های پیوسته به کشورهای قفقاز و روسیه، به شبکه های ریلی و زمینی اوراسیا متصل می شود.این موقعیت نه تنها جغرافیایی، بلکه ژئوپلیتیکی نیز هست؛ به طوری که ایران می تواند به عنوان پل اتصال دهنده شرق به غرب و شمال به جنوب ایفای نقش کند. نقش حیاتی ایران در کریدورهای جهانی حمل ونقل مانند کریدور شمال–جنوب (INSTC) و کریدور شرقی–غربی چین–اروپا نمونه هایی از این موقعیت راهبردی هستند.

کلیدواژه ها:

فرصت های لجستیک ، بندر امام خمینی ، ترانزیت کالا ، قدرت اقتصادی و سیاسی.