اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقت ورزی بر احساس ترس از شکست، اضطراب اجتماعی و عزت نفس در دانش آموزان طلاق شهر دزفول

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقت ورزی بر احساس ترس از شکست، اضطراب اجتماعی و عزت نفس در دانش آموزان طلاق شهر دزفول بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان طلاق دارای مشکلات هیجانی بود که در سال ۱۴۰۴ مشغول تحصیل بودند. از میان آنان، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) گمارده شدند. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه اضطراب اجتماعی رینولدز و ریچموند (۱۹۷۸)، پرسش نامه عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و پرسش نامه ترس از شکست کونروی و همکاران (۲۰۰۲) بود. گروه آزمایش طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله مبتنی بر خودشفقت ورزی را دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله ای نداشت. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر خودشفقت ورزی موجب کاهش معنی دار ترس از شکست و اضطراب اجتماعی و افزایش عزت نفس در دانش آموزان طلاق شد (p < ۰.۰۵). این یافته بیانگر آن است که آموزش مولفه های خودشفقتی می تواند راهکاری موثر برای ارتقای سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارای تجربه طلاق والدین باشد.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، اضطراب اجتماعی ، ترس از شکست ، عزت نفس ، دانش آموزان طلاق