نقش معلم در دنیای دیجیتال

ظهور و گسترش فراگیر فناوری های دیجیتال، چشم انداز آموزش و پرورش را به طور بنیادین دگرگون ساخته و نقش سنتی معلم را به چالش کشیده است. در گذشته، معلم منبع اصلی دانش و انتقال دهنده اطلاعات بود، اما در عصر دیجیتال که اطلاعات به وفور و به آسانی در دسترس است، نقش معلم در حال تحول به سمت تسهیل گری یادگیری، راهنمایی، طراحی تجارب آموزشی معنادار و پرورش مهارت های کلیدی برای زندگی در قرن بیست و یکم است. این مقاله با استفاده از روش مرور روایتی، به بررسی ابعاد مختلف نقش جدید معلم در دنیای دیجیتال می پردازد. یافته های حاصل از مرور ادبیات نشان می دهد که معلمان در این عصر نیازمند کسب صلاحیت های جدیدی چون سواد دیجیتال پیشرفته، توانایی ادغام پداگوژیک فناوری در فرآیند یاددهی-یادگیری (دانش فنی پداگوژیک محتوا - TPACK)، مهارت در مدیریت محیط های یادگیری ترکیبی و آنلاین، توانایی راهنمایی دانش آموزان در ارزیابی نقادانه اطلاعات دیجیتال، و پرورش مهارت هایی نظیر تفکر انتقادی، خلاقیت، همکاری و شهروندی دیجیتال هستند (میشرا و کوهلر، ۲۰۰۶؛ یونسکو، ۲۰۱۸). معلم دیگر تنها ارائه دهنده محتوا نیست، بلکه یک طراح آموزشی، یک کیوریتور (گزینش گر) منابع، یک مربی مهارت ها و یک مشاور یادگیری است که دانش آموزان را در مسیر یادگیری شخصی سازی شده و خودراهبر هدایت می کند (زیمنس، ۲۰۰۵؛ لوریلارد، ۲۰۱۲). با وجود فرصت های بی شمار، چالش هایی نظیر شکاف دیجیتالی، نیاز به توسعه حرفه ای مستمر معلمان و نگرانی های مربوط به امنیت و اخلاق در فضای آنلاین نیز وجود دارد که نیازمند توجه جدی سیاست گذاران و دست اندرکاران آموزشی است. این مقاله نتیجه می گیرد که موفقیت نظام های آموزشی در عصر دیجیتال، در گرو بازتعریف نقش معلم و توانمندسازی او برای ایفای موثر این نقش متحول شده است