بررسی تاثیر آموزش چندفرهنگی بر نگرش های دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش چندفرهنگی بر نگرش های دانش آموزان نسبت به تنوع فرهنگی و پذیرش تفاوت ها در فضای آموزشی است. این مطالعه با رویکرد کیفی و بر مبنای نظریه های بندورا (خودکارآمدی اجتماعی)، ویگوتسکی (یادگیری از راه تعامل اجتماعی) و دیویس (یادگیری فعال و تجربه محور) طراحی شد. مشارکت کنندگان شامل ۲۵ دانش آموز پایه ششم تا نهم از سه قومیت مختلف و ۸ مشاور مدرسه بودند که در دوره ای ده جلسه ای از آموزش چندفرهنگی شرکت کردند. داده ها با استفاده از پنج روش اصلی پژوهش کیفی گردآوری شد: مصاحبه های نیمه ساختاریافته با دانش آموزان درباره تجارب یادگیری بین فرهنگی، مشاهده مستقیم جلسات آموزشی، تحلیل تماتیک متون گفت وگوها، بررسی پرونده های مشاوره به ویژه بخش های مرتبط با روابط همکلاسی و افت تحصیلی ناشی از تعارض فرهنگی، و در نهایت مثلث سازی داده ها برای اطمینان از همگرایی نتایج.یافته های اولیه نشان داد اجرای آموزش چندفرهنگی موجب ارتقای نگرش های مثبت نسبت به تفاوت های قومی، افزایش احساس همدلی و کاهش رفتارهای طرد اجتماعی میان دانش آموزان شد. تحلیل تم ها سه محور کلیدی را آشکار کرد: «افزایش آگاهی از فرهنگ خود و دیگران»، «بازسازی دیدگاه نسبت به تفاوت»، و «تقویت ارتباط موثر در بستر متنوع». یافته ها با دیدگاه بندورا هم خوانی داشت و نشان داد افزایش مشارکت اجتماعی، باور به توانایی تاثیرگذاری مثبت را تقویت می کند. نظریه ویگوتسکی نیز از طریق یادگیری اجتماعی و تعامل زبانی در گروه های چندفرهنگی تایید شد. در نهایت، نتایج حاکی از آن بود که آموزش چندفرهنگی نه تنها به بهبود روابط مدرسه ای انجامید بلکه باور به برابری و احترام را در میان دانش آموزان تحکیم کرد.

کلیدواژه ها:

مشاوره تحصیلی دیجیتال ،  خودکارآمدی ،  یادگیری هوشمند ،  دانش آموز ،  فناوری آموزشی