نقش روابط معلمان با دانش آموزان در ایجاد تحول آموزشی و پبشرفت تحصیلی

روابط معلم و دانش آموز یکی از تعاملات بین فردی اساسی دانش آموزان در محیط مدرسه می باشد که نقش قابل توجهی در تحول و پیشرفت تحصیلی دانش آموز دارد. روابط معلم – دانش آموز به عنوان بخش اصلی آموزش و یادگیری است و یکی از چهار اصل کلیدی برنامه ی درسی می باشد که از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. ارتباط مثبت با معلم موجب ارتقاء رشد و پیشرفت دانش آموز شده و بالعکس ارتباط منفی با معلم از رشد و پیشرفت دانش آموز ممانعت به عمل می آورد. سال های اولیه ی زندگی، به عنوان یک دوره ی حیاتی در تحول شناختی، فیزیکی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان نقش مهمی دارد. در این دوره احساس مهم بودن برای دانش آموزان اهمیت زیادی دارد و رفتار پر انرژی، پشتکار، تلاش و مشارکت آنان را برمی انگیزد. معلمان در کلاس درس به عنوان یکی از مهم ترین مجریان برنامه درسی، عامل تصمیم گیری، ایجاد کننده جو عاطفی مثبت برای یادگیری و سازنده حال و هوای کلاس، نقش موثری بر رشد یافتگی، ارتقاء و اجتماعی شدن دانش آموزان دارند. چگونگی روابط معلم – دانش آموز و تاثیر مثبت یا منفی نوع این ارتباط بر دانش آموز مستلزم دریافت پیام های سالم یا نامطلوب از سوی دانش آموزان است. برخی از معلمان به این رفتار و پاسخ هایی که حاوی طرد یا پذیرش است توجهی نمی کنند ، در حالی که این تفاوت برای دانش آموزان بسیار مهم است. همچنین تصور دانش آموز از کیفیت تعامل با معلم، بر انگیزش، عملکرد و درگیری آنان در فعالیت های یادگیری موثر است.

کلیدواژه ها:

روابط آموزشی ، تعامل معلمان ، کلاس درس ، عملکرد دانش آموزان