چگونه باهوش مصنوعی درکلاس ،تعامل انسانی را حفظ کنیم؟/

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 21

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RRCONF01_2489

تاریخ نمایه سازی: 15 آبان 1404

چکیده مقاله:

ورود شتابان هوش مصنوعی (AI) ، از مدل های زبان بزرگ (مانند ChatGPT) گرفته شده تا سیستم های تطبیقی و ابزارهای خودکار ارزیابی، یک خاموش کردن را در محیط های آموزشی دیجیتال ساخته شده است. این فناوری با بی نظیر خود در مسیرهای شخصی سازی بر اساس نقاط قوت و ضعف انفرادی دانش آموزان، ارائه بازخورد فوری و خودکار حجم عظیمی از وظایف تکراری معلم، وعده های کارایی بی سابقه های را می دهد. هدف از این انقلاب، رهایی از بار اداری و تمرکز بر روی وظایف با ارزش معلم بالاتر است.با این وجود، در کنار این مزایای فنی، یک موضوع موضوعی و اخلاقی در فضای آکادمیک و تربیتی مطرح شده است: کاهش و فرسایش احتمالی انسان معنادار در فرآیند. کلاس درس، فراتر از یک فضای انتقال اطلاعات، محلی برای پرورش مهارت های نرم ، هوش هیجانی (EQ) ، همدلی ، تفکر و تفکر انتقادی در گفتگو است؛ مهارت هایی که اصلی ترین رشد اجتماعی و موفقیت در دنیای پیچیده امروز هستند و ماشین آلات محدودی در پرورش آن ها دارند.این مقاله با استفاده از یک رویکرد تحلیلی استراتژیک، یک ویژگی برای همگرایی هوشمندانه مصنوعی در کلاس درس ارائه می کند. به گونه ای که هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین، بلکه به عنوان تقویت کننده (Augmenter) عوامل انسانی عمل کند. یافته های کلیدی این متغیر بر تحول نقش معلم از «منبع صرف دانش» به « منبع گر عاطفی و کوچ حرفه ای » ریشه دارد. معلم باید از زمان آزاد شده توسط AI برای تعمیق ارتباطات فردی، هدایت بحث های اخلاقی و فلسفی و طراحی تجربیات مشارکتی استفاده کند.در بعد اجرایی، پیاده سازی یک مدل ترکیبی (Blended Learning) توصیه می شود که در آن، کار با هوش مصنوعی و تمرینات شخصی سازی شده به فضای خارج از کلاس منتقل شده و حضور کلاسی به هدف های گروهی برای فعالیت های گروهی، بحث و مهارت های توسعه اجتماعی شود. علاوه بر این، مقاله برای توسعه سواد مصنوعی در بین تمامی ذینفعان، و همچنین اصلاح ملاحظات اخلاقی و حریم خصوصی داده ها برای تضمین یک محیط زیست سالم و انسانی، پافشاری می نماید. هدف نهایی، تضمین این نکته است که آموزش، در کنار پیشرفت فنی، بیشتر بر تربیت انسان هایی با قابلیت های کامل عاطفی و مراقبت های اجتماعی است.

نویسندگان

لیلا شریفی

ارشد مدیریت آموزشی