مقاوم سازی پل ها و سازه های عمرانی در برابر زلزله های شدید

با توجه به افزایش وقوع زلزله های شدید در دهه های اخیر و آسیب پذیری بالای زیرساخت های عمرانی کشور، مقاوم سازی پل ها و سازه های حیاتی به یکی از اولویت های اصلی مهندسی عمران تبدیل شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های مختلف مقاوم سازی بر بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها انجام گرفته و سه نوع پل شامل پل بتنی پیش تنیده، پل فولادی قوسی و پل کابلی را مورد تحلیل قرار داده است. در این راستا، سه روش مقاوم سازی شامل استفاده از الیاف پلیمری تقویت شده (FRP)، میراگرهای انرژی و جداسازهای لرزه ای به صورت مقایسه ای مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که هر سه روش مقاوم سازی موجب کاهش قابل توجه تغییرمکان های جانبی، تنش های بحرانی و افزایش شاخص های شکل پذیری و امنیت لرزه ای سازه ها شده اند. در میان این روش ها، میراگرهای انرژی و جداسازهای لرزه ای به ویژه در سازه های بلند و انعطاف پذیرتر عملکرد موثرتری از خود نشان داده اند. به طور میانگین، کاهش بیش از ۳۵ درصدی در تنش های بحرانی و بهبود بیش از ۴۰ درصدی در شکل پذیری سازه ها پس از مقاوم سازی مشاهده گردید. بر اساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که انتخاب روش مناسب مقاوم سازی باید بر مبنای نوع سازه، مشخصات مکانیکی مصالح و شرایط لرزه خیزی منطقه انجام شود. در نهایت، پژوهش حاضر نشان می دهد که مقاوم سازی اصولی، نه تنها موجب افزایش پایداری و طول عمر سازه ها می شود، بلکه از منظر اقتصادی نیز رویکردی موثر در کاهش خسارات و ارتقای تاب آوری زیرساخت های حیاتی در برابر زلزله های شدید به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

مقاوم سازی سازه ها ، پل بتنی پیش تنیده ، میراگر انرژی ، جداساز لرزه ای