رویکردهای نوین در آموزش دینی: بین سنت و نوآوری

آموزش دینی به عنوان یکی از مولفه های بنیادین تربیت اخلاقی و معنوی دانش آموزان، در گذر زمان با تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری مواجه شده است. این مقاله مروری با هدف بررسی رویکردهای نوین در آموزش دینی و تلفیق آن ها با سنت های آموزشی موجود تدوین شده است. پژوهش های اخیر نشان می دهند که بهره گیری از روش های تعاملی، فناوری های دیجیتال، محیط های یادگیری معناگرا و فعالیت های تجربی می تواند فرآیند یادگیری دینی را تقویت کند و یادگیری اخلاقی و معنوی دانش آموزان را پایدار سازد. در این راستا، نوآوری در آموزش دینی نه به معنای کنار گذاشتن سنت ها، بلکه در جهت تلفیق آموزه های سنتی با روش های نوین آموزشی و ایجاد تجربه یادگیری پویا و معناگرا است. یافته ها حاکی از آن است که رویکردهای نوین می توانند زمینه توسعه مهارت های تفکر نقادانه، سواد دینی دیجیتال، مشارکت فعال دانش آموزان و تقویت هویت اخلاقی و معنوی آنان را فراهم آورند. همچنین، تعامل میان مدرسه، خانواده و جامعه به عنوان یک نظام تربیتی یکپارچه، نقش کلیدی در موفقیت این رویکردها دارد. در نهایت، پژوهش حاضر با جمع بندی مطالعات و تحقیقات موجود، چارچوبی تحلیلی برای ادغام سنت و نوآوری در آموزش دینی ارائه می دهد و مسیرهای پژوهشی آینده در این حوزه را مشخص می سازد.

کلیدواژه ها:

آموزش دینی ، رویکردهای نوین ، تلفیق سنت و نوآوری ، هویت اخلاقی و معنوی ، یادگیری تعاملی ، فناوری های آموزشی