حقوق ساخت و ساز شهری با ضرورت اصول سیاستگذاریهای صحیح منصفانه دولت در قراردادهای پیمانکاری

قراردادهای پیمانکاری به عنوان نوعی از قراردادهای اداری شناخته می شوند که معمولا توسط موسسات و سازمان های عمومی و دولتی به عنوان کارفرما که نمایانگر منافع عمومی هستند با اشخاص حقیقی یا حقوقی منعقد می گردند. این قراردادها در چارچوب قوانین و مقررات مالی و محاسباتی و همچنین شرایط عمومی پیمان تنظیم می شوند. یکی از انواع مهم این قراردادها قراردادهای پیمانکاری در حوزه ساخت و سازهای شهری است که تاثیرات قابل توجهی دارند و نیازمند توجه ویژه و سیاستگذاری بر اساس مولفه های شهری هستند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و به صورت کتابخانه ای به بررسی آثار و سیاستگذاریهای مرتبط با قراردادهای پیمانکاری در زمینه ساخت و سازهای شهری در نظام حقوقی ایران خواهیم پرداخت. این اهمیت ناشی از آن است که در این نوع قراردادها، تعهدات بیشتری بر دوش طرف غیر دولتی تحمیل می شود، بنابراین در قراردادهای ساخت و ساز که نمونه ای از قراردادهای پیمانکاری شهری محسوب می شوند لازم است درباره سیاستگذاری ها و مفادی نظیر تضمین و جبران خسارت، مسئولیت طرفین در پروژه های شهری تعدیل، قرارداد ساخت و ساز و نسبی بودن اثرات آن دقت کافی صورت گیرد. توافقات باید با توجه به این مولفه ها انجام شود؛ در غیر این صورت آثار قرارداد پیمانکاری ناقص خواهد بود. این مسائل نشان دهنده نیاز به بهبود مدیریت و نظارت بر فرآیندهای ساخت و ساز برای ارتقاء کیفیت و ایمنی پروژه ها است. کلیدواژه ها: ساخت و ساز، شهری، سیاستگذاری، قرارداد پیمانکاری، قرارداد اداری، کارفرما.

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز ، شهری ، سیاستگذاری ، قرارداد پیمانکاری ، قرارداد اداری ، کارفرما