تحلیل و ارزیابی نقش خودروهای خودران اشتراکی بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و بهینه سازی مصرف انرژی در حمل و نقل شهری

هدف این پژوهش تحلیل و ارزیابی نقش خودروهای خودران اشتراکی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و بهینه سازی مصرف انرژی در حمل و نقل شهری است. با توجه به چالشهای زیست محیطی و نیاز به راه حلهای نوین در حمل و نقل، این تحقیق بررسی می کند که چگونه استفاده از این خودروها می تواند بر بهبود کارایی سیستم های حمل و نقل و کاهش آلودگی هوا تاثیر بگذارد. در این مطالعه از شبیه سازی های ریاضی و مدل سازی آماری استفاده شده است. سه سناریو مختلف برای خودروهای شخصی، خودروهای خودران اشتراکی و خودروهای برقی خودران مدل سازی شده اند. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری مختلف مانند آزمون t-Student و آزمون ANOVA استفاده شده است. همچنین معادلات مربوط به مصرف سوخت و انتشار CO۲ برای هر نوع خودرو در شرایط مختلف شهری بررسی شده اند. نتایج نشان می دهند که خودروهای خودران اشتراکی و برقی خودران می توانند به طور قابل توجهی مصرف سوخت، انتشار گاز CO۲ و مصرف انرژی را کاهش دهند. به ویژه خودروهای خودران اشتراکی با کاهش تعداد خودروهای شخصی در سطح شهر می توانند آلودگی هوا را کاهش دهند و به بهبود کیفیت زندگی شهری کمک کنند. نتایج آزمون های آماری نشان دادند که تفاوت های میانگین در مصرف سوخت و انتشار CO۲ میان خودروهای مختلف معنادار هستند. اصالت / ارزش افزوده علمی این تحقیق به عنوان اولین گام در تحلیل اثرات خودروهای خودران اشتراکی در حمل و نقل شهری به بررسی کاربردهای زیست محیطی این تکنولوژی پرداخته است. یافته های این پژوهش می تواند به سیاست گذاران و مدیران شهری کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه توسعه زیرساخت های حمل و نقل پایدار اتخاذ کنند. همچنین این مقاله به بررسی راه حل های نوآورانه برای کاهش آلودگی های شهری و بهینه سازی مصرف انرژی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

خودروهای خودران ، اشتراکی ، کاهش انتشار ، CO۲ ، بهینه سازی مصرف انرژی ، شبیه سازی ، حمل و نقل ، آلودگی شهری ، حمل و نقل پایدار ، مدل سازی آماری