پتانسیل یابی ایستگاههای دوچرخه اشتراکی با استفاده از اطلاعات مکانی مردم گستر مطالعه موردی: شهر تبریز

امروزه سیستمهای اطلاعات جغرافیایی یا GIS به دلیل توانایی انجام تحلیلهای پیچیده و اجرای مدلهای مکانی چند معیاره قابلیت به کارگیری در برنامه ریزیهای حمل و نقل مهندسی در سطح گسترده و با دقت بالا را دارا می باشد. با توجه به اهمیت روزافزون حمل و نقل شهری، در شهرهای مختلف دنیا دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه اصلی و پایدار جابه جایی در کنار پیاده روی روز به روز مورد توجه بیشتری قرار می گیرد. در سالهای اخیر سیستمی با عنوان دوچرخه اشتراکی جایگاهی برای ورود دوچرخه به سیستم حمل و نقل ایجاد کرده است که از مهمترین ویژگیهای آن کاهش آلودگی و هزینه های حمل و نقل موتوری می باشد. میزان کارایی این سیستم وابسته به برنامه ریزی دقیق آن در ارائه خدمات، تجهیز ناوگان دوچرخه ها، مسیریابی و مکان یابی مناسب سیستم می باشد. در هر برنامه ریزی برای توسعه استفاده از دوچرخه های اشتراکی یکی از کلیدهای موفقیت مکان و توزیع ایستگاههای دوچرخه می باشد. پژوهش حاضر با هدف کاهش مشکلات حمل و نقل موتوری و دستیابی به شبکه ارتباطی منسجم و افزایش سطح دسترسی شهروندان به ایستگاههای دوچرخه انجام گردید و در نهایت ایستگاههای دوچرخه شهر تبریز با استفاده از نرم افزار GIS و با رعایت معیارهای جمع آوری شده، مکان یابی شدند. نتایج به دست آمده از این روش نشان از توانایی آن در برنامه ریزی مکانی ایستگاههای دوچرخه اشتراکی و توانایی های هر نقطه از منطقه در رابطه با شاخصهای مورد نظر می باشد. همچنین این نتایج می تواند برای اخذ تصمیمات مناسب در اختیار برنامه ریزان حمل و نقل شهری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دوچرخه اشتراکی ، GIS ، وزن دهی اطلاعات مکانی ، مردم گستر