مصرف تظاهری در کالبد شهر؛ تحلیل جامعه شناختی نماهای تجمل گرا

معماری یا به بیان دقیقتر انتخابهای معمارانه در اشکال گوناگون آن واجد دلالتها و نشانه های متعددی در زمینه های فرهنگی و اجتماعی است. موضع مصرف کنندگان نیز در این چارچوب قابل تبیین است. هدف این نوشتار، تبیین نحوه ی توجیه مصرفهای ظاهرگرایانه از سوی مصرف کنندگان است؛ مصرفی که عمدتا با بهره گیری از معماریهای پرزرق و برق، برند محور و دارای قابلیت نوشوندگی بالا همراه است. در این راستا، نوعی خاص از معماری برای مصرف مطلوب تلقی میشود که قابلیت دیده شدن و جلب تحسین عمومی را داشته باشد. بررسی پیوند میان معماری به مثابه کنشی کالبدی و ذهنیت کنشگر، نشان میدهد که ادراک افراد از نهادهای اجتماعی چگونگی تجلی کالبدی و الگوهای رفتاری تظاهری را در معماری شکل میدهد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیل توصیفی- تفسیری برداشت مخاطبان عام از آثار معماری با تکیه بر استدلال منطقی و تحلیلهای تفسیری است. در نهایت یافتهها در قالب چهار مقوله ی اصلی شامل موجه سازی هویتی، اقتصادی، الزامی و عادت واره ای و چند مقوله فرعی سازمان یافته اند.

کلیدواژه ها:

نما کنش ، کالبدی تجمل گرایی ، مصرف معماری ، رفتار تظاهری