ارزیابی مروری ریسکهای زیست محیطی در فرایند ارزش گذاری املاک شهری و راهبردهای کاهش مخاطره مدیریت شهرداری

ارزش املاک شهری بیش از پیش تحت تاثیر تهدیدهای محیط زیستی قرار می گیرد؛ از آلودگی های میراثی خاک گرفته تا خطرات سیلاب ناشی از تغییر اقلیم. دولتهای محلی باید پایه های مالیاتی و تعهدات خدماتی خود را در برابر این ریسک ها مصون نگه دارند. این مرور با تلفیق ۱۸۸ مقاله داوری شده دستور عمل فنی و چارچوب سیاستی منتشرشده بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۲۰۲۵ تلاش می کند (i) نشان دهد ریسک های محیط زیستی در سراسر چرخه ارزش گذاری املاک شهری چگونه و با چه دقتی لحاظ می شوند و (ii) کدام ابزارهای شهرداری موثرترین کاهش را در عدم قطعیت ارزشیابی و مواجهه با خسارت فیزیکی رقم می زنند. جستجوی ساختارمند منطبق با راهنمای-PRISMA ۲۰۲۰، ۵۵ منبع کلیدی را که معیارهای سختگیرانه روش شناختی و ارتباط موضوعی را برآورده می کردند استخراج کرد. شواهد در چهار حوزه ی موضوعی دسته بندی شد (۱ آلودگی و اراضی قهوه ای (۲ ریسک های هیدرومتیورولوژیک و اقلیمی (۳ کمبود خدمات اکوسیستمی و پدیده جزیره حرارتی و ۴ سرریزهای سیستمیک یا مالی). در تمام حوزه ها، نرخ های تنزیل بازار برای ریسک بسیار متغیر است از ۲ برای نگرانی های ملایم کیفیت هوا تا بیش از ۴۰٪ برای قطعات شدیدا آلوده. اما در جایی که نظام های افشا ضعیف یا استانداردهای ارزیابی عقب مانده اند، کم برآوردی نظام مند همچنان پابرجاست. یافته ها نشان می دهد مدیریت دارایی شهرداری بر پایه پرتفویی چند مقیاسی در ترکیب با افشای شفاف، ریسک توسعه زیرساخت سبز و حکمرانی تطبیقی سیلاب، بیشترین منفعت کاهش ریسک را ایجاد می کند. دستور کار پژوهشی پیشنهادی ادغام مدل های ارزش گذاری مبتنی بر یادگیری ماشین با لایه های ریسک پویای، فضایی پیشبرد مطالعات طولی درباره ماندگاری تنزیل ریسک و ارزیابی مداخلات تاب آوری هم سازنده در بسترهای حکمرانی متنوع را در بر می گیرد. نتایج بر ضرورت به روزرسانی استانداردهای حرفه ای، اشتراک داده میان بخشی و برنامه ریزی عدالت محور برای حفاظت از کارایی بازار و عدالت اجتماعی در مناطق رو به شهرنشینی سریع تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

ارزش گذاری شهری ، ریسک محیط زیستی ، حکمرانی شهری ، آلودگی ، تاب آوری سیلاب ، مدیریت دارایی تطبیقی