تاثیر پیاده مداری بر دسترسی با استفاده از تکنیک Ped Shed (محدوده مورد مطالعه: بلوار کشاورز)

با رشد شهرنشینی و وابستگی فزاینده به خودروهای شخصی، کیفیت فضاهای عمومی و دسترسی عابران پیاده در شهرهای بزرگ با چالشهایی جدی مواجه شده است. در این میان توجه به پیاده مداری به عنوان یکی از مولفه های کلیدی توسعه پایدار و ارتقای کیفیت زندگی شهری اهمیتی دو چندان یافته است. هدف این پژوهش، سنجش قابلیت پیاده روی و تحلیل سطح دسترسی در محدوده بلوار کشاورز تهران با بهره گیری از تکنیک Ped Shed و ابزارهای سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده و با ترسیم شعاع های پیاده روی ۴۰۰ و ۸۰۰ متری از میدان ولی عصر به عنوان نقطه مرکزی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که در شعاع ۴۰۰ متری حدود ۸۴ درصد از مساحت در محدوده قابل دسترس پیاده قرار دارد؛ اما این رقم در شعاع ۸۰۰ متری به ۴۶ درصد کاهش می یابد. این کاهش معنادار، اهمیت طراحی یکپارچه مسیرهای پیاده، پیوستگی شبکه و استقرار خدمات محلی در فواصل نزدیک را نشان می دهد. بر این اساس پیشنهاد می شود که سیاست های توسعه شهری با تاکید بر طراحی پیاده مدار، تقویت زیرساخت ها و توزیع مناسب کاربری ها تدوین شود.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، دسترسی شهری ، قابلیت پیاده روی (Walkability) ، بلوار کشاورز ، Ped Shed ، طراحی شهری ، توسعه پایدار