تبیین چارچوب طراحی شهری عرصه های همگانی هم پیوند با رویکرد هوشمندسازی

در سالهای اخیر با گسترش شهرنشینی و تحولات، فناورانه نیاز به بازتعریف و طراحی نوین عرصه های همگانی شهری بیش از پیش احساس شده است. این فضاها به دلیل عدم یکپارچگی در طراحی و عدم وجود سازوکارهای هوشمند برای مدیریت و بهره برداری اغلب کارایی و کیفیت لازم را ندارند. هدف این پژوهش تبیین چارچوبی جامع برای طراحی عرصه های همگانی شهری با رویکرد هوشمندسازی است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که به بررسی و تحلیل منابع کتابخانه های موجود در زمینه طراحی شهری و فناوری های هوشمند پرداخته است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی برای جمع آوری و تحلیل داده ها استفاده شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی مستندات علمی و تخصصی در زمینه طراحی فضاهای همگانی و فناوری های نوین شهری جمع آوری شده است. سپس نتایج مطالعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و چارچوبی یکپارچه برای طراحی فضاهای عمومی هوشمند ارائه گردیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تلفیق اصول طراحی شهری با قابلیت های هوشمندسازی می تواند به بهبود عملکرد فضاهای همگانی، افزایش سطح رضایت شهروندان و ارتقای پایداری و امنیت این فضاها منجر شود. در نهایت چارچوب پیشنهادی این پژوهش می تواند به عنوان الگویی برای طراحی و مدیریت فضاهای عمومی در شهرها به کار گرفته شود تا به تقویت پیوندهای اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی شهری کمک نماید.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، فضاهای عمومی ، عرصه های هم پیوند ، هوشمندسازی