بررسی جایگاه تعاملات اجتماعی به مثابه محرک سرزندگی در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی خیابان ولیعصر (تبریز

شهرها به مثابه موجودات، زنده برای ادامه، زندگی نیازمند سرزندگی و شادمانی هستند. سرزندگی در فضاهای شهری با حضور مردم در شهر تحقق می یابد. در دنیای امروز که عصر ارتباطات مجازی است، نیاز به حضور فیزیکی مردم و تعاملات اجتماعی ناشی از آن بیشتر از پیش احساس می شود. فضاهای عمومی شهری بستر شکل گیری تعاملات اجتماعی، ایجاد خاطرات و تجربه جمعی و حیات شهری اند. در این میان، سرزندگی فضا به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای کیفیت محیط شهری به شدت با میزان و کیفیت تعاملات اجتماعی در آن پیوند دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش تعاملات اجتماعی به مثابه محرکی موثر در ارتقاء سرزندگی فضاهای عمومی شهری با تاکید بر خیابان ولیعصر تبریز به عنوان یکی از مهمترین محورهای شهری این کلان شهر است. این پژوهش سعی دارد از طریق مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به بررسی چگونگی تحقق سرزندگی شهری از طریق تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی بپردازد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که؛ کیفیت کالبدی-عملکردی فضا، تنوع کاربری ها، امکانات حضورپذیر و احساس امنیت و تعلق، از جمله عوامل موثر بر شکل گیری تعاملات اجتماعی در خیابان ولیعصر هستند که به نوبه خود در افزایش سطح سرزندگی این فضا نقش اساسی دارند. در پایان پیشنهادهایی جهت بهبود طراحی و مدیریت فضاهای عمومی شهری با تاکید بر تقویت بسترهای تعامل اجتماعی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، شهری ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای عمومی ، خیابان ولیعصر ، تبریز ، طراحی شهری