استراتژیهای طراحی و برنامه ریزی فضاهای سبز کم کربن در راستای کاهش آلودگی و ارتقای پایداری شهری

با رشد شهرنشینی و افزایش اثرات منفی آلودگی و تغییرات اقلیمی بر کیفیت زندگی، نیاز به رویکردهایی پایدار برای طراحی فضاهای شهری به شدت احساس می شود. یکی از مهمترین استراتژیهای مقابله با این چالش ها توسعه و گسترش فضاهای سبز کم کربن است که با تاکید بر جذب دی اکسید کربن و بهبود کیفیت هوا، نقش قابل توجهی در بهینه سازی محیط شهری ایفا می کنند. در این پژوهش، به بررسی استراتژیهای طراحی و برنامه ریزی فضاهای سبز کم کربن پرداخته می شود با تمرکز بر راهکارهایی که بتوانند به کاهش کربن و ایجاد فضاهای شهری پایدارتر کمک کنند. هدف اصلی این مطالعه شناسایی و تحلیل شاخص ها و اصول موثر در ایجاد فضاهای سبز کم کربن و بررسی نحوه ی پیاده سازی آنها در بافت های شهری است. پرسش اصلی پژوهش این است که کدام استراتژیها و اقدامات در طراحی و برنامه ریزی فضاهای سبز شهری می توانند به بهبود کیفیت هوا و کاهش ردپای کربنی در شهرها کمک کنند؟ این مقاله به مطالعه ی مزایای زیست محیطی و اجتماعی فضاهای سبز پرداخته و با ارائه مدل ها و رویکردهای موفق راهکارهایی عملی برای استفاده در پروژه های بازآفرینی شهری پیشنهاد می دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده از فناوری های نوین، بهره گیری از الگوهای متنوع کشت گیاهی و برنامه ریزی ترکیبی برای کاربری های چند منظوره از جمله روش های کلیدی برای توسعه فضاهای سبز کم کربن و ارتقای پایداری شهری هستند.

کلیدواژه ها:

الگوی کم کربن ، فضاهای سبز کم کربن ، بازآفرینی پایدار شهری ، طراحی شهری پایدار