ارزیابی محیط زیستی بلوک بتن سبک ساخته شده از ضایعات پتروشیمی جهت استفاده در دیوارهای ساختمانی

با توجه به توسعه سریع ساختمانهای بلند و سازه های بتنی با اندازه های بزرگ و دهانه های بلند، استفاده از بتن سبک به طور فزاینده ای رایج شده است. این نوع بتن در مقایسه با بتن های معمولی دارای چگالی پایین تر، عایق حرارتی بهتر و قابلیت جذب انرژی بیشتری است. بتن سبک منجر به کاهش وزن سازه و همچنین کاهش هزینه های ساخت می شود. در حال حاضر بسیاری از تحقیقات و آزمایش ها به دنبال تولید بتن سبکی با مقاومت بالاتر و چگالی کمتر هستند تا بتوان از آن در المان های سازه ای و باربر استفاده کرد. کاهش وزن سازه، به ویژه در شرایطی مانند زلزله، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از سوی دیگر، تولید زباله های حاصل از محصولات پتروشیمی به عنوان یکی از معضلات زیست محیطی عمده، به ویژه در چند دهه اخیر، خود را نمایان کرده است. دفن این ضایعات به عنوان چالشی بزرگ برای کشورهایی مانند ایران که دارای صنعت پتروشیمی گسترده ای هستند، مطرح می باشد. در مقاله حاضر، ساخت بتن سبک غیرسازه ای با استفاده از اکسی آمینوتری آزید (OAT)، به عنوان یکی از رایج ترین محصولات جانبی صنایع پتروشیمی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان داد که نمونه های حاوی درصدهای مختلف از ضایعات شیمیایی، مقاومت فشاری لازم برای استفاده در صنعت ساختمان را احراز کرده و نسبت به مصالح متداول برای ساخت دیوار دارای مقاومت حرارتی بیشتری هستند. این ویژگی ها به کاهش اتلاف سوخت و انرژی در ساختمان ها کمک می کند.

کلیدواژه ها:

بتن سبک ، ضایعات پتروشیمی ، مقاومت حرارتی ، توسعه پایدار ، محیط زیست