شناخت میزان تاثیر فرکانس تحریک خارجی در عملکرد میراگر نیمه فعال MR

در طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله، استفاده از تکنیک های کنترل سازه ای به عنوان یکی از روش های موثر برای کاهش آسیب های ناشی از لرزش های زلزله شناخته می شود. طراحی سنتی سازه ها معمولا به جذب انرژی لرزه ای از طریق تغییر شکل پلاستیک و جلوگیری از فروپاشی سازه ها می پردازد. با این حال، زمین لرزه های شدید در کشورهای مختلف نشان داده اند که این روش ممکن است منجر به خسارات اقتصادی قابل توجهی و آسیب های شدید به سازه ها شود. به همین دلیل، سیستم های کنترل لرزه ای فعال و نیمه فعال در حال توسعه هستند که توانایی کاهش جابجایی ها و ارتعاشات سازه ها را دارند و به طور موثری از وقوع آسیب های جدی جلوگیری می کنند. یکی از این فناوری ها سیستم های کنترل نیمه فعال می باشند که توانایی تطبیق با شرایط عملیاتی متغیر و استفاده از ویژگی های مثبت سیستم های کنترل غیر فعال و فعال را دارند. میراگرهای مغناطیسی رئولوژیکی (MR) به عنوان یک فناوری نوین در این زمینه، به دلیل قابلیت تغییر ویژگی های رئولوژیکی آنها تحت تاثیر میدان مغناطیسی، در کنترل ارتعاشات سازه ها بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. این سیستم ها با کاهش نیاز به انرژی خارجی و قابلیت تنظیم ویژگی های میرایی و سختی در زمان واقعی، پتانسیل قابل توجهی برای کاهش آسیب های لرزه ای در سازه ها فراهم می آورند. در این مقاله، به بررسی انواع روش های کنترل سازه ای، به ویژه سیستم های کنترل نیمه فعال و میراگرهای MR پرداخته شده است. همچنین نحوه عملکرد، مزایا و چالش های استفاده از این تکنولوژی ها در مهندسی عمران به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته و مدل های مختلف آنها در کاهش ارتعاشات و جلوگیری از آسیب های ناشی از زلزله بررسی شده است. نتایج نشان می دهند که سیستم های کنترل نیمه فعال می توانند به طور موثری بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها را در شرایط مختلف بارگذاری فراهم آورند و از خسارات اقتصادی و آسیب های جانی جلوگیری کنند. همچنین نشان دهنده این موضوع است که فرکانس تحریک خارجی چه تاثیری بر میراگرهای MR، به خصوص میراگر نیمه فعال MR می گذارد.

کلیدواژه ها:

میراگر MR ، فرکانس تحریک خارجی ، کنترل سازه