واکاوی مفهوم بازنمایی واقعیت در عکاسی با تاکید بر دیدگاه سانتاگ

بازنمایی واقعیت در عکاسی هم از منظر هنری و هم از دیدگاه فلسفی و جامعه شناسی همواره مورد بحث بوده است. یکی از مهمترین صاحب نظران در این زمینه سوزان سانتاگ فیلسوف و منتقد آمریکایی است که با نظریات ژرف خود درباره عکاسی، به بررسی نقش و تاثیرات این رسانه در بازنمایی واقعیت پرداخته است. در این پژوهش، معنای بازنمایی واقعیت مبتنی بر دیدگاه سانتاگ تحلیل و بررسی می شوند. ماهیت این پژوهش بنیادی و نوع آن توصیفی-تحلیلی است. گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای و تحلیل از نوع کیفی بر اساس رویکرد سوزان سانتاگ است. این پژوهش نشان می دهد که سانتاگ معتقد است که عکاسی نه تنها واقعیت را ثبت می کند بلکه آن را دگرگون تکه تکه و قابل تملک می سازد. سانتاگ دوربین را ابزاری می داند که می تواند به شکل استعاری مانند اسلحه عمل کند. او هشدار می دهد که عکس گرفتن، به جای مشارکت، واقعی تنها ظاهر مشارکت را ایجاد می کند. سانتاگ با نگاهی مارکسیستی، نقدی بر نحوه نمایش طبقات مختلف اجتماعی در عکس ها دارد. یکی از نگرانی های اصلی سانتاگ این است که دیدن مکرر تصاویر خشونت، جنگ و رنج انسان ها می تواند باعث بی حسی اخلاقی شود. او می گوید هر چه تصاویر بیشتری از وحشت ببینیم کمتر تحت تاثیر قرار می گیریم. سانتاگ معتقد است عکاسی می تواند ابزاری برای اعتراض به پوچی های اجتماعی باشد. او از دایان آربس به عنوان نمونه ای یاد می کند که سوژه هایش را از میان افراد عجیب الخلقه انتخاب می کرد تا جامعه آمریکایی را به چالش بکشد. سانتاگ باور دارد که عکاسی نه تنها واقعیت را بازنمایی می کند بلکه آن را بازتعریف می کند. عکس ها می توانند تجربه را تسخیر کنند اما در عین حال آن را از زمینه واقعی اش جدا کرده و به شیء قابل مصرف تبدیل کنند. او عکاسی را هم درد می داند و هم درمان هم ابزاری برای آگاهی و هم وسیله ای برای انزوا. واژه های کلیدی: بازنمایی، واقعیت، عکاسی، سوزان سانتاگ

کلیدواژه ها:

بازنمایی ، واقعیت ، عکاسی ، سوزان سانتاگ