فرهنگ شفاهی مرتبط با قالیبافی در استان کرمان

فرهنگ شفاهی مرتبط با قالیبافی در استان کرمان به عنوان میراث ناملموس نقشی اساسی در حفظ و انتقال دانش فنی، نمادها و ارزشهای فرهنگی این هنر صنعت داشته است. با تکیه بر روایتهای سینه به سینه تاریخ قالیبافی، کرمان، که به دوره صفویه و نقش خاندانهایی مانند شاهرخی بازمی گردد، زنده مانده است. زنان به ویژه در مناطق روستایی، با آموزش عملی و همراهی داستانها و ترانه های محلی مهارت هایی مانند گره زنی و طرح خوانی را به نسل ها منتقل کرده اند. هر طرح، قالی مانند شکارگاه یا گلدانی با روایت های نمادین تفسیر می شود که ریشه در اساطیر و زندگی روزمره دارد. آیین های خاص نظیر روشن کردن شمع یا جشن پایان بافت نیز بخشی از این فرهنگ است. ترانه های کارگاهی با تنظیم ریتم بافت و انتقال مفاهیم اخلاقی هماهنگی بین بافندگان را تقویت می کنند. اصطلاحات تخصصی (مانند پودگذاری» و ضرب المثل هایی چون فلانی مثل قالی کرمانی می مونه نماد) پختگی همراه با زیبایی یا کی زند دسته به جوغن نقد ناعدالتی در تقسیم منافع بازتابی از تجربیات و چالش های اجتماعی این حرفه هستند. این عناصر شفاهی نه تنها دانش فنی را حفظ کرده اند بلکه هویت جمعی و پیوند نسل ها را تقویت می کنند. با این حال، تغییرات اقتصادی و فناوری های نوین تداوم این میراث را با چالش مواجه ساخته است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، شفاهی ، قالیبافی ، کرمان ، میراث ، ناملموس