بررسی و تحلیل عنصر آب در باغهای موجود در نگاره های مرقع گلشن

آب به عنوان یکی از مهمترین عناصر طبیعت در تمامی فرهنگ های بشری از تقدس و احترام ویژه ای برخوردار است و استمرار و حیات و زندگی، زایندگی و زمین و... به آن وابسته است. هنر نگارگری در ایران، هنری است که از فطرت پاک هنرمند نقاش نشات می گیرد که با الهام از باورها و اعتقادات و طبیعت اطرافش هنر خویش را متبلور می سازند. هنرمند با دخل و تصرف در طبیعت و با الهام از افسانه ها و ادبیات غنی ایران تصاویر ذهن خویش را در قالب نگاره هایی عمیق به تصویر میکشد از میان عناصر موجود در طبیعت آب در هنر نگارگری جایگاه وسیعی در اعتقادات و فرهنگ مردم ایران داشته است. در دوره بعد از اسلام هنر ایران معنویتی ملکوتی یافته و نقاشی ایرانی از تجسم فراتر رفته و فضا و مکان تصویری نمادین از باغ بهشت می شوند و سرشار از نور الهی می گردند. آب نیز که از جنس نور است در بیشتر نگاره ها حضور یافت مرقع گلشن اثر برجسته هنرمندان ایرانی و هندی دربار گورکانی دوره صفوی است که نگاره های آن حالت داستانی و روایی دارد. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی تحلیلی است که با مشاهده نگاره های موجود در این اثر هنری قرن یازدهم ه.ق به بررسی عنصر آب در این نگاره ها پرداختیم و در پی یافتن پاسخ برای این پرسش هستیم که چگونه میتوان نماد آب را در نگاره های مرقع گلشن با عنصر آب در باغ های ایرانی مرتبط دانست؟ نتیجه حاصل از این پژوهش نشان میدهد که حضور آب در مرقع گلشن (با توجه به موقعیت و نوع از همان نمادها و موقعیت آب در باغ های ایرانی پیروی میکند و نماد،زندگی زایش جوشش و حرکت است و زندگی اطراف مکان هایی که آب در وجود دارد بچشم میخورد و به نوعی زندگی در آثار حول محور حرکت آب است.

کلیدواژه ها:

آب باغ ، ایرانی نگارگری ، مرقع گلشن