پوششهای حفاظتی برای محوطه های تاریخی تحلیل تجربیات جهانی و چالشهای اجرا در ایران

حفاظت از محوطه های تاریخی و آثار باستانی در برابر تهدیدات محیطی یکی از چالشهای اصلی در مدیریت میراث فرهنگی است. در بسیاری از کشورها، استفاده از پوششهای حفاظتی به عنوان راهکاری موثر برای کاهش فرسایش و تخریب این آثار در برابر شرایط جوی و تغییرات اقلیمی به کار گرفته شده است. این مقاله مروری به بررسی سیستماتیک قوانین بین المللی و تجربیات جهانی در زمینه طراحی و اجرای پناهگاه های حفاظتی برای محوطه های تاریخی می پردازد و چالشهای اصلی، معیارهای حفاظتی و راهکارهای موفق در این حوزه را تحلیل می کند. این پژوهش از روش مرور سیستماتیک استفاده کرده است که شامل جستجوی مقالات علمی، گزارشهای سازمانهای بین المللی و مطالعات موردی انجام شده در کشورهای مختلف میشود. همچنین، این پژوهش امکان سنجی اجرای این روشها در ایران را مورد ارزیابی قرار داده و پیشنهادهایی برای تطبیق با شرایط محوطه های تاریخی ایران ارائه میدهد یافته ها نشان میدهند که با استفاده از طراحی های سازگار با اصول حفاظتی و رعایت قوانین بین المللی میتوان پوششهای حفاظتی ای ایجاد کرد که ضمن حفظ ارزشهای منظر و فرهنگی آثار، از تخریب تدریجی آنها جلوگیری کند. همچنین پژوهش نشان میدهد که توجه به نیازهای گردشگری، نظارت و پایش مداوم شرایط میکرو آب و هوایی و استفاده از فناوریهای نوین در طراحی پناهگاه ها می تواند به حفظ پایداری آثار تاریخی کمک کند. نتایج این مطالعه میتواند مدیران میراث فرهنگی ایران را به بازنگری در سیاستهای فعلی و تدوین دستورالعملهای اجرایی برای ایجاد پوششهای حفاظتی مناسب ترغیب کند.

کلیدواژه ها:

پناهگاه حفاظتی ، محوطه های باستانی ، حفاظت از میراث فرهنگی ، قوانین بین المللی ، طراحی زیست اقلیمی ، ایران