نقش ساماندهی بافت های فرسوده در توسعه پایدار شهر اردبیل (مطالعه موردی محله عالی قاپو)

توسعه پایدار از جمله مفاهیمی است که چند دهه ای است با توجه به تاثیرات منفی و گاه جبران ناپذیر طرح های توسعه در مجامع جهانی مورد توجه جدی قرار گرفته است. می توان گفت که بهسازی و نوسازی با هدف های توسعه پایدار هماهنگی فراوانی دارد. در این میان، شهر اردبیل با داشتن پیشینه تاریخی کهن و دارای ارزش های مذهبی و فرهنگی، محیطی و گردشگری از آن دسته از شهرهایی است که نمی توان بی اعتناء از کنار فرسودگی بخش های مرکزی و میانی با وسعتی حدود ۵۳۶ هکتار و محجور ماندن فضاها و مجموعه های ارزشمند آن گذشت. در مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی و پژوهشی کتابخانه ای با طرح پرسش نامه با هدف شناسایی شاخص های توسعه پایدار شهری و بررسی میزان تطبیق طرح بهسازی و بازسازی بافت های فرسوده اطراف بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی که در محله ی عالی قاپو واقع شده است، به نتایجی دست یافته ایم که در درجه اول توجه به عنصر مشارکت به عنوان یکی از ابزارهای مهم در ساماندهی بافت فرسوده در جهت توسعه پایدار از ضروریت های اساسی می باشد. با تحلیل پرسش نامه و تحلیل شاخص ها با استفاده از نرم افزارهای Excel و Expert Choice، مهم ترین راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار در بافت فرسوده محله ی شیخ صفی عالی قاپو شامل موارد ذیل شد: برنامه ریزی ها، مشارکتی، عدالت اجتماعی و آموزش به ساکنان در جهت ارتقای سطح اجتماعی، توجه به ویژگی های اقتصادی-اجتماعی ساکنان در برنامه ریزی ها، اشتغال زایی در جهت رفع بیکاری ساکنان محله، حس اعتماد و همکاری بین مردم و مسئولان شهری، نگرش جامع به طرح نوسازی و بهسازی، توجه به خط آسمان، بافت ساخت و سازهای جدید باید بخشی از تداوم سنت های شهر و محیط های شهری، توجه به سلسله مراتب فضاها و دسترسی ها، توجه به امنیت، عناصر بازشهری. توجه به موارد ذکر شده می تواند ساماندهی بافت فرسوده محله ی شیخ صفی را در راستای توسعه پایدار سوق دهد.

کلیدواژه ها:

شاخص پایداری ، محلات فرسوده ، شهر پایدار ، مشارکت مردمی ، اردبیل