بررسی تاثیر مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت با نقش تعدیل- کنندگی فرهنگ مربیگری و استرس شغلی در سازمان مدیریت آرامستانهای مشهد

در این پژوهش هدف بررسی تاثیر مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت با توجه به نقش تعدیل کنندگی فرهنگ مربیگری و استرس شغلی در بین کارکنان سازمان مدیریت آرامستانهای مشهد می باشد. برای بررسی روابط بین متغیرها برای مربیگری سازمانی از مدل پارک و همکاران (۲۰۰۸)، برای تمایل به ترک خدمت از مدل کیم و همکاران (۲۰۰۷)، برای فرهنگ مربیگری از مگینسون و کلاترباک (۲۰۰۶) و برای استرس شغلی از مدل استرس شغلی پارکر و دکوتیس (۲۰۰۸) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان سازمان مدیریت آرامستانهای مشهد به تعداد ۴۵۰ نفر بوده است، پرسشنامه ها بین ۲۰۷ نفر از کارکنان به عنوان نمونه بصورت غیر احتمالی در دسترس توزیع شد که پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ تایید شدند. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از روش معادلات ساختاری و با نرم افزار PLS استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان می دهد؛ مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت تاثیر گذار است، فرهنگ مربیگری تاثیر مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت را تعدیل می کند. استرس شغلی تاثیر مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت را تعدیل می کند. از مولفه های مربیگری سازمانی تنها مولفه رویکرد تیمی ارجحیت فرد نسبت به وظیفه و تسهیل آموزش و توسعه کارکنان بر تمایل به ترک خدمت تاثیر گذار است و همچنین مولفه های شکل گیری، تاکتیکی و فشار زمانی و اضطراب مربوط به شغل تاثیر مربیگری سازمانی بر تمایل به ترک خدمت را تعدیل می کنند.

کلیدواژه ها:

مربیگری سازمانی ، تمایل به ترک خدمت ، فرهنگ مربیگری ، استرس شغلی