ارتقاء کیفیت محیطی و تاثیر آن بر صنعت گردشگری در روستای گویله استان کردستان

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ارتقای کیفیت محیطی بر توسعه گردشگری و پایداری اجتماعی اقتصادی در روستای گویله استان کردستان انجام شد. پژوهش با روش ترکیبی (کیفی-کمی) شامل مطالعات میدانی نقشه برداری، عکاسی و بررسی ۴۵ بنا (مصاحبههای نیمه ساختاریافته با ۳۰ نفر از ذینفعان محلی و تحلیل اسناد طرح هادی ۱۳۸۸ و گزارش های محیط زیستی اجرا شد. یافتهها نشان داد بهبود زیرساختها نظیر سیستم دفع فاضلاب بهداشتی (کاهش ۷۰ آلودگی رودخانه)، مقاوم سازی ابنیه با مصالح بومی (افزایش ۴۰ عمر سازهها) و احیای معابر سنتی، علاوه بر افزایش جذابیت گردشگری، مهاجرت را ۲۵% کاهش داده است. شناسایی پتانسیلهایی مانند آبشار گویله (جذب سالانه ۱۲۰۰ گردشگر) و دشت و میل با قابلیت اکوتوریسم (مشارکتی برای ۲۰ خانوار) فرصتهای اقتصادی از طریق صنایع دستی و خدمات گردشگری ایجاد کرد. تحلیل SWOT اهمیت حفظ معماری سنتی نقطه قوت و مشارکت جامعه محلی (فرصت) را در کنار چالشهایی مانند مدیریت منابع آبی (تهدید) برجسته کرد. این پژوهش بر ادغام دانش بومی در طرح های بهسازی، طراحی مسیرهای تفسیری برای جلب گردشگران مسئولیت پذیر و لزوم رویکردهای اکوسیستمی به عنوان الگویی برای روستاهای کوهستانی زاگرس تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

مشارکت جامعه محلی ، اکوتوریسم ، مشارکتی ، دانش بومی ، مسیرهای تفسیری ، پایداری اکوس