تبیین راهبردهای طراحی اقامتگاه اکوتوریسم با بهره گیری از معماری بومی و زمینه گرا مطالعه موردی: اقامتگاه کوهستانی تنگه هلد، پلدختر

روزافزونی جمعیت و گسترش شهرنشینی، فاصله گرفتن از طبیعت و مشکلات ناشی از آن در زندگی، نیاز به تفریح، مسافرت و گذراندن اوقات فراغت را بیش از پیش افزایش داده است. گردشگری به عنوان یکی از اشکال گذراندن اوقات فراغت می تواند نقش مهمی در افزایش کیفیت اقامت افراد در محیط طبیعی داشته باشد. از سوی دیگر، بناهای اقامتی ساخته شده در تعامل و آشتی با طبیعت باشند. در سالهای اخیر توجه به اکوتوریسم به عنوان یکی از اشکال پایدار گردشگری زمینه ساز تغییر رویکرد در طراحی فضاهای اقامتی در بسترهای طبیعی شده است. طراحی اقامتگاه های اکوتوریستی با بهره گیری از معماری بومی و زمینه گرا، نه تنها سبب کاهش آسیب های زیست محیطی می گردد بلکه موجب ارتقاء تجربه زیباشناختی و فرهنگی گردشگران نیز می شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین راهبردهای طراحی اقامتگاه اکوتوریستی در بستر کوهستانی شهرستان پلدختر به بررسی تلفیق اصول معماری بومی منطقه با الگوهای معماری زمینه گرا می پردازد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته و جمع آوری اطلاعات آن از مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و بررسی پژوهش های پیشین در این زمینه انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عواملی چون؛ استفاده از مصالح محلی، پاسخگویی به شرایط اقلیمی، احترام به توپوگرافی زمین، و درک فرهنگی اجتماعی بستر نقش کلیدی در طراحی اقامتگاه هایی ایفا می کنند که با محیط طبیعی در تعادل بوده و جذابیت اکوتوریستی فضا را تقویت می کنند. در انتها الگوی پیشنهادی طراحی برای اقامتگاه های اکوتوریستی کوهستانی ارائه شده است که می تواند به عنوان چارچوبی بومی گرا و پایدار برای توسعه گردشگری طبیعی در مناطق مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه بومگردی ، شهرستان پلدختر ، معماری بومی ، زمینه گرایی ، اکوتوریسم ، تنگه هلد