بازخوانی رابطه طراحی منظر با کیفیت ادراک شده از محیط در مجتمع های مسکونی

در دهه های اخیر طراحی منظر به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان مجتمع های مسکونی مورد توجه قرار گرفته است. منظر نه تنها جلوه ای بصری از فضا را ارائه می دهد بلکه نقش بسزایی در شکل گیری ادراک ساکنان از محیط، زندگی، احساس تعلق، امنیت روانی و آسایش ذهنی دارد. این مقاله با رویکردی تحلیلی توصیفی، به بازخوانی رابطه میان طراحی منظر و کیفیت ادراک شده از محیط در مجتمع های مسکونی می پردازد. هدف اصلی پژوهش شناسایی شاخصه های طراحی منظر موثر بر ادراک ذهنی کاربران و تحلیل نحوه تاثیرگذاری این شاخصه ها بر برداشت کیفی افراد از محیط است. با مرور ادبیات نظری، بررسی نمونه های موردی و تحلیل داده های میدانی، مشخص شد که عواملی همچون خوانایی، فضایی انسجام، بصری، دسترسی به فضای سبز، وجود عناصر طبیعی و تعادل میان فضاهای باز و بسته، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت ادراک شده دارند. یافته های پژوهش می توانند به عنوان راهنمایی برای طراحان و برنامه ریزان شهری در جهت ایجاد محیط های مسکونی انسانی تر و معنادارتر مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

طراحی منظر ، کیفیت ادراک شده ، مجتمع مسکونی ، روانشناسی محیطی ، احساس تعلق ، فضای سبز ، تجربه زیسته