مرزهای مبهم کاوشی در تلاقی معماری و هنر ناب از طریق فرم، توده و زمینه

این پژوهش به بررسی رابطه پیچیده میان معماری و هنر ناب می پردازد و بر چگونگی تمایز این دو حوزه از طریق فرم، توده و زمینه تمرکز دارد. هدف اصلی این مطالعه روشن سازی ویژگی هایی است که معماری را از هنر ناب متمایز می کند. با تاکید بر تحلیل این عناصر در زمینه معماری معاصر ایران و جهان، این مقاله با بهره گیری از روش مرور روایی و مطالعات کتابخانه ای به بررسی ادبیات موجود می پردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که معماری، برخلاف هنر ناب که بر تجربه حسی و بیان فردی متمرکز است، کارکرد، معنای فرهنگی و پاسخگویی به زمینه را در هم می آمیزد. یافته ها حاکی از آن است که، معماری، با وجود اشتراک در اصول زیبایی شناختی با هنر ناب، چندوجهی است که در آن، فرم، توده و زمینه با ملاحظات عملی و فرهنگی پیوند خورده اند. این تقاطع در معماری معاصر ایران، جایی که بناها به عنوان نمادهای فرهنگی عمل می کنند، اهمیت ویژه ای دارد. مقاله نتیجه می گیرد که معماری از طریق تلفیق این عناصر، هویت های فرهنگی و تاریخی را بازتاب داده و نقش خود را فراتر از زیبایی شناسی محض تثبیت می کند.

کلیدواژه ها:

زمینه ، فرم ، توده ، معماری ، هویت فرهنگی ، هنر ناب