سنجش و بررسی سطح آسایش حرارتی شهروندان در محیط های متراکم شهری در طول شبانه روز نمونه موردی منطقه ده تهران

شهرنشینی و افزایش جمعیت در کلان شهرهایی مانند تهران که دارای اقلیم گرم و خشک هستند، منجر به ایجاد محیطهای با تراکم بالا می شود که فضاهای سبز را کاهش داده و مسائل زیست محیطی را تشدید می کند. این مطالعه به بررسی تغییرات سطح آسایش حرارتی در یک محله مسکونی واقع در منطقه ده شهرداری تهران می پردازد. داده ها از طریق نمونه برداری میدانی در یک دوره ۲۴ ساعته در ماه اوت و با استفاده از نرم افزار انویمت نسخه ۵ در سطوح بام و خیابان جمع آوری شد. نتایج نشان می دهد که سطح آسایش حرارتی در ساعات مختلف روز به طور قابل توجهی متفاوت است و افراد در ساعات بعدازظهر احساس ناراحتی بیشتری دارند در حالی که شرایط آسایش در صبح بهتر است. همچنین، سطوح بام که با مصالح عایق پوشیده شده اند، دمای هوای بیشتری را در طول روز ایجاد می کنند و این امر منجر به شکل گیری جزایر حرارتی در محله ها می شود. در شب، حرارت جذب شده از بام ها سریع تر به جو منتقل می شود و این موضوع باعث ایجاد اختلاف دما بین سطوح پایین تر و بام ها می گردد. یافته ها بر اهمیت طراحی عناصر شهری مانند گشودگی ها، شهری سایه و فضاهای سبز و همچنین استفاده از سطوح با ضریب آلبدوی بالا مانند بام های سرد و بام های سبز در بهبود شرایط آسایش حرارتی در ساعات صبح و شب تاکید می کند. این تحقیق بر لزوم طراحی مدبرانه محله های مسکونی با توجه به نوسانات آسایش حرارتی و ضرورت گنجاندن فضاهای سبز و سایه های مناسب در برنامه ریزی شهری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تهران گرم و خشک ، تراکم آسایش حرارتی ، انویمت