بررسی سازه های بزرگ ساخته شده به منظور ایجاد خرده اقلیم با رویکرد بیوفیلیک (نمونه موردی پروژه خان شاتر قزاقستان و باغ خلیج سنگاپور)

انسان همیشه جزئی از طبیعت بوده و به آن احتیاج دارد و به همین منظور مطالعات بسیاری در این باره انجام گردیده و نیاز انسان به طبیعت را کاملا ضروری و غیرقابل انکار می داند. این نیاز چه از نظر غذایی و چه از نظر روحی و روانی فقط با ارتباط درست با طبیعت قابل حل است. در معماری نیز شاخه های بیوفیلیک و بیونیک رابطه معماران را با طبیعت ملموس تر و جدی تر می کند. از طرفی امروزه با گسترش شهرنشینی و دوری از طبیعت انسان ناچار به ایجاد طبیعتی مصنوعی و دست ساز در درون شهرها شده است که البته اگرچه این راهکار کارایی محیط طبیعی و واقعی را ندارد اما بسیار بهتر از نبود فضای طبیعی است. از سوی دیگر اقلیم های مختلف در جهان امکان اینکه گیاهان در همه نقاط قابل کشت باشند را نمی دهد، مثلا در مناطق کویری و گرمسیری و در مناطق با زمستان های سخت انسان نمی تواند بدون امکانات خاص به کشت گیاهان بپردازد. به همین دلیل مهندسان در پی راهکاری برای ایجاد خرده اقلیم برمی آیند که اساس این پژوهش بر آن استوار است. بنابراین هدف اصلی پژوهش مطالعه و بررسی دو نمونه موفق از خرده اقلیم هایی است که به منظور امکان سازی کشت و پرورش گیاهان طراحی شده اند تا بتوان راهکاری برای ساخت فضاهایی نظیر آنها را ارائه نمود. در این پژوهش که با روش کیفی و تحلیلی و توصیفی و با ابزار مطالعه کتابخانه ای و بررسی مقالات و منابع معتبر انجام گردیده، به شناخت بیشتر این فضاها و رفع نیاز انسان به طبیعت در اقلیم های متفاوت توجه گردیده است و در پایان سازه هایی که برای این کاربری مناسب تر هستند نیز معرفی و توصیه می شوند.

کلیدواژه ها:

بیوفیلیک ، خرده اقلیم ، سازه ، خان شاتر ، باغ خلیج سنگاپور