کاربرد هوش مصنوعی در ارتقاء انعطاف پذیری معماری مجتمع های تجاری

در دهه های اخیر با پیچیده تر شدن نیازهای کاربران و تغییرات سریع در عملکرد فضاهای شهری مفهوم انعطاف پذیری معماری به یکی از اصول کلیدی در طراحی فضاهای تجاری بدل شده است. مجتمع های تجاری که در گذشته ساختاری نسبتا ثابت و از پیش تعریف شده داشتند، امروزه نیازمند قابلیتهای تطبیقی بالاتری هستند تا بتوانند در برابر تغییر کاربری، تغییر رفتار مصرف کنندگان، نوسانات اقتصادی و تحولات تکنولوژیک مقاومت و پاسخگویی داشته باشند. در این میان، هوش مصنوعی (AI) به عنوان ابزاری نوین در حوزه طراحی و برنامه ریزی، معماری این امکان را فراهم می سازد تا طراحان بتوانند با تکیه بر تحلیل داده ها، رفتاری پیش بینی، سناریوهای آینده و بهینه سازی فرم و عملکرد، الگوهایی طراحی کنند که نه تنها پاسخگوی نیازهای فعلی باشند بلکه قابلیت انطباق با تغییرات آتی را نیز داشته باشند. هوش مصنوعی، به ویژه از طریق یادگیری، ماشین تحلیل الگوریتمی و تولید فرمهای تطبیقی، به طراحی فضاهایی منجر می شود که هوشمندانه تر، پاسخ گوتر و پایدارترند. هدف از این پژوهش ارائه مدلی برای به کارگیری هوش مصنوعی در راستای ارتقای انعطاف پذیری معماری مجتمع های تجاری است؛ به گونه ای که با بهره گیری از ابزارهای تحلیلی و الگوریتمی بتوان ساختار فضایی و عملکردی مجتمع های تجاری را در مسیر تطبیق پذیری، بهره وری و هوشمندسازی هدایت کرد. در ادامه، ابتدا به بررسی پیشینه نظری موضوع پرداخته می شود و سپس با معرفی یک مدل پیشنهادی، کاربرد هوش مصنوعی در طراحی انعطاف پذیر مورد ارزیابی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، هوش مصنوعی ، مجتمع های تجاری ، انعطاف پذیری معماری ، معماری هوشمند