ارائه و بررسی چند شیوه استحکام بخشی برای محل اتصال کارهای کاربندی

کاربندی یک ساختاری طاقی و باربر متعلق به معماری تاریخی ایران است که از باریکه طاقهایی با هندسه و تری و هماهنگ ایجاد شده و تواما دارای نقش تزئینی نیز هست. با توجه به ارزش تاریخی کاربندی های موجود نیاز به ارائه راهکارهای استحکام بخشی جهت حفظ و نگهداری این عنصر تاریخی معماری ایران وجود دارد. هدف و سوالات پژوهش نحوه استحکام بخشی، کاربندی سوال اصلی این تحقیق است؛ که در آن با فرض قابلیت باربری در کاربندی و در نظر گرفتن اتصالات کارها به عنوان ضعف این سازه به بیان راهکارهایی برای بهبود رفتار سازه ای کاربندی در برابر بارهای جانبی پرداخته میشود. روش تحقیق و گردآوری اطلاعات در این پژوهش از هر دو شیوه کمی و کیفی برای جمع آوری و تجزیه اطلاعات استفاده شده است؛ روشهای کیفی برای مطالعات اولیه و نیز مقایسه و ارزش گذاری شیوه های استحکام بخشی مطرح شده به کار رفته. روشهای کمی نیز شامل بهره گیری از تحلیلهای عددی با نرم افزار آباکوس میباشد. نتایج این مطالعه شش شیوه پیشنهادی برای استحکام بخشی اتصالات کاربندی مورد بحث و سپس چهار شیوه آن مورد تحلیل سازه ای قرار گرفت که عبارتند از استفاده از تیر چوبی نبشی، فولادی، نبشی فولادی به همراه لچک نبشی فولادی با اتصال عنکبوتی. نتایج نشان داد این شیوه ها به ترتیب ذکر شده موجب افزایش عملکرد اتصالات کاربندی میشوند.

کلیدواژه ها:

کاربندی ، اتصالات کاربندی ، استحکام ، بخشی بازار تاریخی ، تبریز ، عملکرد نیرویی ، مرمت