باززنده سازی بافتهای تاریخی با تکیه بر راهبردهای توسعه گردشگری شهری

امروزه صنعت گردشگری به شکل گسترده ای در حال پیشرفت می باشد؛ به طوری که به عنوان یکی از شاخصهای رشد اقتصادی کشورها شناخته می شود. در این میان باززنده سازی شهری برای اهداف گردشگری موضوع به نسبت جدیدی است. باززنده سازی مجموعه اقدامات برای بازگرداندن حیات به بنا مجموعه یا بافت کهن شهری و معاصرسازی آنها با توجه به نیازهای اکنون می باشد. پژوهش حاضر در تلاش است به نقش توسعه گردشگری شهری در باززنده سازی بافتهای تاریخی بپردازد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است. مطالعات اولیه در چهارچوب نظری پژوهش به روش کتابخانه ای و مرور اسناد و نوشتارهای تخصصی صورت گرفت. از این رو در جهت پاسخگویی به مسئله ی اصلی پژوهش از طریق تحلیل محتوایی منابع موجود مشخص شد رویکرد باززنده سازی شهری دارای پیوندی عمیق با چهار شاخص فرهنگی، اجتماعی، کالبدی، فضایی، زیست محیطی و اقتصادی می باشد. در جهت تدوین یافته های پژوهش با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی مصداق هایی مناسب جهت بهبود کالبد و تغییر عملکرد بافتهای تاریخی پیشنهاد داده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد برنامه ریزی در جهت باززنده سازی بافتهای تاریخی ضمن حفظ میراث فرهنگی و با کمترین آسیب به محیط منجر به جذب گردشگر به بافت ها و بناهای کهن و ایجاد مشاغل پایدار و رونق اقتصادی جامعه میزبان شده و بدین ترتیب به توسعه گردشگری شهری کمک می نماید.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه گردشگری شهری ، باززنده سازی ، بافت تاریخی