مقایسه تاثیر آموزش سنتی و نوین بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر روش های آموزش سنتی و آموزش نوین بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. این مطالعه با رویکردی توصیفی تحلیلی و به روش نیمه تجربی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر (نام شهر مورد نظر) در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بود که از میان آن ها، ۶۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش با بهره گیری از روش های نوین آموزشی نظیر یادگیری تعاملی، آموزش مبتنی بر فناوری و کارگروهی آموزش دیدند، در حالی که گروه کنترل از روش سنتی مبتنی بر سخنرانی معلم و حفظ محوری استفاده کردند. داده ها از طریق آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته گردآوری و با استفاده از آزمون t مستقل تحلیل شدند. نتایج نشان داد میانگین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در گروه آموزش نوین به طور معناداری بالاتر از گروه آموزش سنتی است (p < ۰.۰۵). یافته ها بیانگر آن است که به کارگیری روش های نوین آموزشی می تواند با افزایش مشارکت، انگیزه و تعامل یادگیرندگان، در ارتقای کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی آنان نقش موثری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش نوین ، پیشرفت تحصیلی ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی