استفاده از پروژه محوری در تدریس معلمان و تاثیر آن بر یادگیری پایدار

یادگیری پایدار یکی از اهداف اصلی آموزش و پرورش است که دستیابی به آن نیازمند استفاده از روش های فعال و تجربه محور است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از پروژه محوری در تدریس معلمان بر یادگیری پایدار دانش آموزان انجام شد. این مطالعه از نوع پژوهش کاربردی و همبستگی- علی بود و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان و معلمان دوره ابتدایی و متوسطه در یکی از شهر های کشور بود. نمونه ها با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه لیکرت، آزمون پیش آزمون و پس آزمون، مشاهدات کلاس و مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود.یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از پروژه محوری تاثیر مثبت و معناداری بر یادگیری پایدار دانش آموزان دارد. دانش آموزان کلاس های پروژه محور درک عمیق تر مفاهیم، مهارت های تفکر انتقادی، توانایی حل مسئله، همکاری تیمی و انگیزه یادگیری بیشتری داشتند. تحلیل رگرسیون نشان داد که پروژه محوری می تواند بخش قابل توجهی از تغییرات یادگیری پایدار دانش آموزان را توضیح دهد. یافته های کیفی نیز همسو با نتایج کمی، نشان دهنده افزایش مشارکت فعال و علاقه مندی دانش آموزان در محیط های پروژه محور بود.با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می شود که معلمان و مدیران آموزشی، پروژه محوری را به عنوان یک روش موثر برای ارتقای یادگیری پایدار، تقویت مهارت های قرن ۲۱ و افزایش انگیزه دانش آموزان در کلاس های درس به کار گیرند. همچنین، آموزش و توانمندسازی معلمان، تامین منابع و تجهیزات مناسب و ایجاد برنامه ریزی انعطاف پذیر برای اجرای پروژه ها ضروری است.

کلیدواژه ها:

پروژه محوری ، یادگیری پایدار ، مهارت های قرن ۲۱ ، تدریس فعال ، انگیزه و مشارکت دانش آموزان