نقش مدارهای پاداش مغز در استمرار رفتار ورزشی

رفتار ورزشی پایدار نه تنها محصول اراده یا انگیزش آگاهانه است، بلکه نتیجه فرایندهای عصبی پیچیده ای در مدارهای پاداش مغز است که رفتار را از سطح تصمیم گیری ارادی به سطح عادت خودکار منتقل می کنند. پژوهش حاضر با بررسی تفاوت دو گروه از ورزشکاران مبتدی در باشگاه بدنسازی – گروهی که پس از تمرین پاداش شیرین دریافت کردند و گروهی که تنها برنامه رژیمی داشتند – نشان می دهد که فعال سازی نظام پاداش مغز نقش تعیین کننده ای در تداوم رفتار دارد. داده ها حاکی از آن است که دریافت پاداش بیرونی موجب تحریک هسته آکومبنس، قشر پیش پیشانی میانی و سیستم دوپامینرژیک شده و از طریق تقویت ارتباط این نواحی با عقده های قاعده ای، مسیرهای عصبی مرتبط با عادت را تثبیت می کند. در مقابل، نبود پاداش منجر به کاهش انگیزش و افت مداومت رفتاری می شود. این نتایج نشان می دهد که شرطی سازی مبتنی بر پاداش می تواند ابزاری موثر در شکل دهی رفتار ورزشی پایدار باشد، به ویژه در مراحل اولیه یادگیری که مغز به بازخوردهای لذت بخش حساس تر است.

کلیدواژه ها:

مدار پاداش مغز ، دوپامین ، شرطی سازی ، ورزش ، انگیزش درونی ، عادت سازی ، قشر پیش پیشانی