آسیب شناسی ضریب خسارت درمان

افزایش ضریب خسارت در بیمه های درمانی بیش از هر چیز ناشی از دو عامل کلیدی است: نخست، تعیین نرخ های غیرواقعی و غیرفنی حق بیمه به دلیل فشارهای رقابتی و پایین نگه داشتن قیمت ها در بازار بیمه تکمیلی؛ و دوم، رشد روزافزون هزینه های خدمات درمانی. در شرایط کنونی ایران، مسئله قیمت گذاری بیمه های درمانی به یکی از دغدغه های اصلی شرکت ها تبدیل شده است، چرا که اغلب توانایی تطبیق نرخ ها با افزایش هزینه های درمانی و تعرفه ها را ندارند. بدین ترتیب حق بیمه ها انعکاس دهنده هزینه های واقعی نیستند و همین امر تعادل مالی بیمه گران را مختل می کند. بررسی علمی این موضوع با رویکرد ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. داده ها از طریق منابع کتابخانه ای و مصاحبه های عمیق با مدیران و متخصصان بیمه درمانی گردآوری گردید. انتخاب نمونه ها به روش گلوله برفی صورت گرفت و مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. نتایج نشان داد که چالش های موجود را می توان در سه محور اصلی دسته بندی کرد، ضعف در ارزیابی دقیق ریسک، مشکلات ناشی از برگزاری مناقصات و رقابت های غیرسالم و مداخلات مقرراتی. در میان این عوامل، رقابت قیمتی ناسالم یا نرخ شکنی شرکت ها بیشترین سهم را در ایجاد خسارت های سنگین به خود اختصاص داده است. راهکار پیشنهادی برای بخش نظارتی آن است که نهادی رگولاتوری، سامانه ای برای ثبت و کنترل مناقصات بزرگ ایجاد کند تا نرخ های پیشنهادی شرکت ها بر اساس آیین نامه ۹۹ شورای عالی بیمه کنترل شود. همچنین تعیین کف نرخ پایه سالانه برای بیمه های درمان گروهی می تواند از دامپینگ نرخ ها جلوگیری کند. از سوی دیگر، در زمینه ارزیابی ریسک، ایجاد و تقویت پایگاه های داده ای جامع برای رصد رفتار بیمه گذاران و شناسایی دقیق تر شاخص های ریسک، ابزاری موثر جهت کاهش خسارت ها خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بیمه درمان گروهی ، نظام نرخ گذاری ، مقررات گذاری ، ارزیابی ریسک ، ضریب خسارت ، رقابت بیمه ای