نقش معلم در شناسایی و پرورش استعدادهای پنهان در کلاس های درس

در نظام های آموزشی پویا، معلم نه تنها انتقال دهنده دانش بلکه شناسایی کننده و پرورش دهنده ظرفیت های پنهان دانش آموزان است. استعدادهای پنهان، آن دسته از قابلیت هایی هستند که در ظاهر عملکرد تحصیلی یا رفتارهای روزمره دانش آموزان کمتر نمود می یابند اما در صورت کشف و هدایت، می توانند به شکوفایی فردی و اجتماعی آنان بینجامند. در این میان، نقش معلم به عنوان ناظر دقیق و تسهیل گر خلاق، نقشی بی بدیل و چندلایه است؛ از مشاهده و تحلیل دقیق رفتارها و واکنش های دانش آموزان گرفته تا طراحی فعالیت هایی که بستر بروز توانایی های متفاوت را فراهم سازد. مطالعه حاضر با رویکردی تحلیلی-توصیفی به بررسی ابعاد مختلف این نقش پرداخته و نشان می دهد که معلمانی که از مهارت های روان شناختی، دانش تربیتی عمیق و نگرش مثبت برخوردارند، موفق تر در شناسایی استعدادهای نهفته عمل می کنند. از سوی دیگر، محدودیت های ساختاری نظام آموزشی، تراکم کلاس ها، نبود دوره های توانمندسازی تخصصی برای معلمان، و نگاه تک بعدی به موفقیت تحصیلی، از جمله موانعی هستند که این فرآیند را به چالش می کشند. در پایان، پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی، تقویت توانمندی حرفه ای معلمان و ایجاد فرصت هایی برای ابراز استعدادهای گوناگون دانش آموزان در کلاس تاکید دارد. این مقاله می کوشد معلمان را به نگاهی جامع تر نسبت به دانش آموزان و مسئولیتی فراتر از تدریس متعارف دعوت کند؛ نگاهی که هر کلاس را آزمایشگاهی برای کشف نبوغ ها و توانمندی های نهفته بداند.