رویکرد های نوین در مدیریت کلاس های چند پایه

یکی از قوانین پذیرفته شده در علوم تربیتی، اصل تفاوت های فردی در یادگیرندگان است که تاکید می کند فرآیند آموزش باید با نیازها، توانایی ها و شرایط متنوع دانش آموزان سازگار شود. این اصل به ویژه در کلاس های چندپایه، که در آن ها دانش آموزان با سطوح سنی، تحصیلی و توانایی های متفاوت هم زمان حضور دارند، اهمیت بسیار بالایی دارد. هدف کلی این پژوهش، بررسی و تحلیل رویکردهای آموزش نوین در مدیریت کلاس های چندپایه و شناسایی راهکارهای اثربخش برای ارتقاء کیفیت یادگیری در این فضاهای آموزشی است. این مقاله با بهره گیری از روش مرور نظام مند منابع، به گردآوری و بررسی پژوهش های علمی داخلی مانند ایران داک و نورمگز و بین المللی PubMed، Scopus و Web of Science در حوزه مدیریت آموزشی کلاس های چندپایه طی بیست سال گذشته پرداخته است. داده ها از پایگاه های معتبر علمی استخراج و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های این مطالعه نشان داد که به کارگیری رویکردهای نوینی همچون یادگیری مبتنی بر پروژه، آموزش همسال محور، طراحی فعالیت های چندسطحی، استفاده هدفمند از فناوری، و ایجاد محیط های یادگیری مشارکتی، می تواند به بهبود مدیریت آموزشی، افزایش تعاملات کلاسی و ارتقای عملکرد تحصیلی در کلاس های چندپایه منجر شود. همچنین موفقیت این رویکردها به عوامل موثری مانند توانمندسازی حرفه ای معلمان، حمایت نظام آموزشی و توسعه زیرساخت های یادگیری بستگی دارد. اربرد نتایج این پژوهش می تواند در بازطراحی برنامه های درسی انعطاف پذیر، آموزش معلمان در مناطق کم برخوردار و بهبود سیاست های آموزشی ناظر بر مدارس چندپایه بسیار موثر باشد.

کلیدواژه ها:

چند پایه ، روش های نوین ، کلاس های چند پایه ، توانمدسازی معلمان