سنت های فرهنگی، چالش های محیطی و فشارهای نهادی، هویت حرفه ای خود را بازتعریف کند

در نهایت، تحلیل رویکرد مربیان آموزشی نسبت به تربیت شهروندان زیست محیطی در نظام آموزشی ایران، نه تنها به شناخت نگرش ها، باورها و مهارت های آنان می انجامد، بلکه زمینه ساز اصلاح راهبردهای کلان تربیتی و حرفه ای نیز خواهد بود. این تحلیل می تواند روشن سازد که چگونه مربی ایرانی می تواند در میانه سنت های فرهنگی، چالش های محیطی و فشارهای نهادی، هویت حرفه ای خود را بازتعریف کند و در پرتو تفکر سیستمی، اخلاق زیستی و عدالت محیطی، نسل جدیدی از شهروندان مسئول، نقاد و دلسوز محیط زیست را پرورش دهد. چنین هدفی مستلزم بازنگری در سیاست های توسعه حرفه ای مربیان، تدوین چارچوب های ارزشی مشترک در سطح مدرسه و خانواده، و ایجاد پل میان دانش محیطی و کنش تربیتی واقعی است؛ پلی که تنها با نگرش عمیق و چندبعدی مربی آموزشی شکل می گیرد و بر سنگ بنای آگاهی، خودکارآمدی و مسئولیت اخلاقی استوار خواهد بود.