رابطه میان کنجکاوی فکری و عملکرد تحصیلی در محیط های یادگیری مبتنی بر کاوش

کنجکاوی فکری یکی از ویژگی های شناختی و انگیزشی مهم در فرایند یادگیری است که نقش موثری در ارتقای کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. این ویژگی ذهنی موجب می شود یادگیرندگان به جای پذیرش منفعلانه اطلاعات، فعالانه به کاوش، پرسشگری و جست وجوی پاسخ برای مسائل بپردازند. دانش آموزان دارای کنجکاوی فکری بالا، توانایی بیشتری در تحلیل مسائل، تفکر انتقادی و استفاده از راهبردهای موثر یادگیری دارند و عملکرد تحصیلی آنان به طور قابل توجهی ارتقا می یابد. از این رو، بررسی رابطه میان کنجکاوی فکری و عملکرد تحصیلی در محیط های یادگیری مبتنی بر کاوش اهمیت زیادی دارد. محیط های یادگیری مبتنی بر کاوش به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، زمینه مناسبی برای بروز و شکوفایی کنجکاوی فکری فراهم می کنند. در این محیط ها، یادگیرندگان با مواجهه با مسائل باز، تجربه های عملی و فرصت برای آزمون و خطا، توانایی خود را در حل مسائل و درک عمیق مفاهیم افزایش می دهند. نقش معلم در این محیط ها تغییر می کند و از انتقال دهنده صرف اطلاعات به راهنما و تسهیل گر یادگیری تبدیل می شود. این نوع یادگیری، دانش آموزان را به مشارکت فعال و یادگیری مستقل تشویق می کند و انگیزه و علاقه آن ها به کشف دانش را تقویت می نماید. کنجکاوی فکری یادگیرنده را به استفاده موثر از راهبردهای یادگیری، تحلیل عمیق مفاهیم و حل مسائل پیچیده هدایت می کند و در نتیجه، عملکرد تحصیلی او بهبود می یابد. از سوی دیگر، موفقیت های تحصیلی و تجربه های مثبت یادگیری می توانند انگیزه و علاقه به یادگیری و جست وجوی فعال دانش را افزایش دهند. این چرخه مثبت، یادگیرندگان را به سوی رشد مداوم، تفکر خلاقانه و توسعه مهارت های شناختی و اجتماعی سوق می دهد.

کلیدواژه ها:

کنجکاوی فکری ، عملکرد تحصیلی ، محیط های یادگیری ، کاوش