بررسی نگرش معلمان نسبت به ورود هوش مصنوعی به آموزش و نقش آن در ارتقای کیفیت تدریس دروس

هدف پژوهش حاضر، بررسی نگرش معلمان نسبت به ورود فناوری هوش مصنوعی به حوزه آموزش و تحلیل تاثیرات آن بر کیفیت تدریس دروس در مدارس بود. این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل مضمون انجام شد. جامعه پژوهش شامل معلمان مقاطع مختلف تحصیلی در یکی از شهرستان های کشورمان بود که با روش نمونه گیری هدفمند و معیار محور، ۱۵ نفر از آنان انتخاب و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته، داده های لازم گردآوری شد.داده ها با روش تحلیل مضمون کدگذاری و دسته بندی شدند. نتایج نشان داد که نگرش معلمان نسبت به هوش مصنوعی ترکیبی از امید، تردید و نگرانی است. مضامین اصلی استخراج شده شامل «دوگانگی نگرش معلمان نسبت به هوش مصنوعی»، «تاثیر هوش مصنوعی بر کیفیت تدریس»، و «چالش های نهادی و فردی در بهره گیری از فناوری های هوشمند» بود. معلمان مزایایی چون آموزش شخصی سازی شده، کاهش بار کاری و بهبود ارزیابی ها را به عنوان نقاط قوت، و چالش هایی همچون کمبود زیرساخت، ناآشنایی با فناوری، دغدغه های اخلاقی و تهدید نقش انسانی معلم را به عنوان موانع اصلی مطرح کردند.در جمع بندی، پژوهش نشان می دهد که بهره مندی موثر از هوش مصنوعی در آموزش مستلزم ایجاد زیرساخت های فناورانه، توانمندسازی معلمان، تدوین دستورالعمل های اخلاقی، و بازتعریف نقش معلم در محیط های یادگیری فناورمحور است. هوش مصنوعی باید در جایگاه ابزار مکمل معلم قرار گیرد، نه جایگزین او.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، کیفیت تدریس ، نگرش معلمان ، آموزش شخصی سازی شده ، تحلیل کیفی ، فناوری در آموزش