تاثیر یادگیری مشارکتی در کلاس های ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر بهبود عملکرد تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان در کلاس های ابتدایی است. با توجه به ضرورت تغییر رویکردهای سنتی آموزش، یادگیری مشارکتی به عنوان روشی فعال و مبتنی بر تعامل میان دانش آموزان، مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش انجام شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی در یکی از شهر های ایران بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل آزمون های پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه مهارت های اجتماعی بود.یافته ها نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش که در معرض روش یادگیری مشارکتی قرار گرفتند، نسبت به گروه کنترل، عملکرد تحصیلی بالاتر و رفتارهای اجتماعی بهتری از خود نشان دادند. همچنین نتایج تحلیل آماری معنادار بودن تاثیر این روش را بر متغیرهای پژوهش تایید کرد (p<۰.۰۵). نتایج پژوهش با مبانی نظری مبتنی بر نظریه های یادگیری اجتماعی و ساختن گرایی هم راستا بود.بر اساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که به کارگیری یادگیری مشارکتی در کلاس های ابتدایی، نه تنها باعث ارتقای کیفیت یادگیری، بلکه موجب توسعه مهارت های ارتباطی و روحیه همکاری در میان دانش آموزان می شود. این امر نیازمند بازنگری در سیاست های آموزشی، بازآموزی معلمان و فراهم سازی زیرساخت های لازم در مدارس است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، آموزش ابتدایی ، پیشرفت تحصیلی ، مهارت های اجتماعی ، تدریس فعال ، روش های نوین آموزشی