اولویت های معلمان: تربیت یا آموزش؟ بررسی تعادل و توازن در ماموریت های معلمی

معلمان در نظام آموزشی با دو ماموریت اساسی «آموزش» و «تربیت» روبه رو هستند که گاه در تعارض با یکدیگر قرار می گیرند. این مقاله به بررسی اولویت های معلمان در مواجهه با این دو وظیفه و چگونگی ایجاد تعادل بین آن ها می پردازد. با استناد به اسناد بالادستی مانند سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، تربیت به عنوان محور اصلی فعالیت های آموزشی معرفی شده است؛ اما در عمل، فشارهای ناشی از ارزیابی های کمی، کنکور، و انتظارات خانواده ها سبب شده است که آموزش محتوایی و نمره محور در اولویت قرار گیرد. این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی نشان می دهد که تربیت تمام ساحتی (شامل ابعاد اعتقادی، اخلاقی، علمی، اجتماعی، زیستی و هنری) در تئوری مورد تاکید است، اما در اجرا با موانع ساختاری و فرهنگی مواجه می شود. از جمله این موانع می توان به حاکمیت نظام کنکور، کمبود زمان، و نبود برنامه ریزی یکپارچه تربیتی اشاره کرد. در پایان، راهکارهایی برای ایجاد توازن بین تربیت و آموزش ارائه می شود، از جمله: - تلفیق اهداف تربیتی در برنامه های درسی - اصلاح نظام ارزشیابی از حافظه محوری به سمت سنجش مهارت های اخلاقی و اجتماعی - توانمندسازی معلمان در نقش مربیگری تربیتی

کلیدواژه ها:

تربیت ، آموزش ، معلمان ، سند تحول بنیادین ، تعادل تربیتی-آموزشی ، چالش های نظام آموزشی ، تربیت تمام ساحتی ، نقش مربیگری معلمان