شانس بقای مدارس سنتی در سونامی متاورسی آموزشی: مقاومت یا انقراض؟

با ظهور فناوری های نوین مانند متاورس و هوش مصنوعی، نظام آموزشی سنتی با چالش های بی سابقه ای روبه رو شده است. این مقاله به بررسی شانس بقای مدارس سنتی در برابر موج فزاینده آموزش دیجیتال می پردازد و تحلیل می کند که آیا مدارس فیزیکی در آینده نزدیک به کلی منسوخ خواهند شد یا می توانند با تطبیق خود، به حیات ادامه دهند.تحقیقات نشان می دهد که متاورس با ارائه فضاهای آموزشی تعاملی و شخصی سازی شده، امکان یادگیری جذاب تر و انعطاف پذیرتری را فراهم می کند. با این حال، مدارس سنتی مزایای منحصربه فردی دارند، از جمله تقویت مهارت های اجتماعی، ارتباط چهره به چهره، و یادگیری مبتنی بر تجربه های واقعی که فناوری های مجازی قادر به جایگزینی کامل آن ها نیستند.این مقاله سه سناریوی محتمل را برای آینده مدارس سنتی مطرح می کند:۱. انقراض تدریجی در صورت مقاومت در برابر تغییرات،۲. ادغام هوشمند با فناوری های دیجیتال برای ایجاد مدل ترکیبی،۳. بقای محدود به عنوان مراکز تخصصی تربیت اجتماعی و فعالیت های گروهی.در نهایت، راهکارهایی برای افزایش تاب آوری مدارس سنتی ارائه می شود، از جمله آموزش ترکیبی (حضوری-مجازی)، به روزرسانی روش های تدریس با استفاده از ابزارهای دیجیتال، و تقویت نقش معلمان به عنوان راهنمایان یادگیری به جای انتقال دهندگان صرف اطلاعات. نتیجه گیری مقاله بر این نکته تاکید دارد که تلفیق هوشمندانه فناوری با اصول تربیتی سنتی، کلید بقای مدارس در عصر متاورس خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدارس سنتی ، متاورس ، آموزش دیجیتال ، هوش مصنوعی ، یادگیری ترکیبی