نقش فناوری در برنامه ریزی درسی

با پیشرفت سریع فناوری های نوین، نظام های آموزشی نیز به سمت تحول و نوآوری در روش ها و محتوای آموزشی حرکت کرده اند. یکی از مهم ترین عرصه های این تحول، برنامه ریزی درسی است که از طریق بهره گیری از فناوری های دیجیتال، کارآمدتر، انعطاف پذیرتر و شخصی سازی شده تر شده است. پژوهش حاضر به بررسی نقش فناوری در بهبود فرآیند برنامه ریزی درسی پرداخته و تاثیر ابزارهایی مانند سامانه های مدیریت یادگیری (LMS)، نرم افزارهای طراحی دروس، بانک های اطلاعاتی آموزشی، هوش مصنوعی و تحلیل داده ها را بر فرایند تدوین، اجرا و ارزیابی برنامه های درسی تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهد که استفاده صحیح از فناوری می تواند موجب افزایش تعامل معلمان و دانش آموزان، بهبود کیفیت آموزش، تسهیل نظارت و ارزیابی مستمر و انطباق بهتر محتوا با نیازهای فردی دانش آموزان شود. این مقاله تاکید دارد که ادغام هدفمند فناوری در برنامه ریزی درسی، نه تنها پاسخگوی چالش های آموزشی معاصر است، بلکه زمینه ساز تحولی بنیادین در آموزش و یادگیری قرن ۲۱ خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، برنامه ریزی درسی ، یادگیری دیجیتال ، سامانه مدیریت یادگیری (LMS) ، هوش مصنوعی در آموزش ، شخصی سازی یادگیری ، تحول آموزشی.